สุขกับทุข

เรื่อง: สุขกับทุข Sun May 16, 2010 12:46 am

ใจของคน ทุกข์ทน เพราะสิ่งใด
ใจอยากได้ แต่ความสุข ก็ไม่เห็น
สุขไม่เจอ เจอแต่ทุกข์ อย่างที่เป็น
เช้าจรดเย็น หาความสุข นั้นไม่เจอ

ยิ่งไขว่คว้า มากเท่าไหร่ ยิ่งเลือนหาย
ที่อยากได้ มลายไป ได้แต่เพ้อ
ไม่ว่ารัก หรือเงินทอง ไร้ปรนเปรอ
ที่ฉันเจอ เพียงน้ำตา เป็นเพื่อนกัน

ยิ่งค้นหา มากเท่าไร ยิ่งสูญเปล่า
ฉันเพิ่งเข้า ใจตัวเอง ก็วันนี้
สุขหรือทุกข์ อยู่ที่ใจ เลือกทำเอง
รู้ตนเอง รู้พอเพียง สุขเกินพอ

ไม่ต้องไป หามัน ให้ลำบาก
ไม่ต้องตราก ตรำไป หาที่ไหน
รู้พอดี ทำสิ่งไม่ ใหญ่เกินไป
หวังหวังได้ ต้องรู้จัก ปฏิบัติทำ

เมื่อใจเรา รู้พอเพียง เคียงในใจ
พบสิ่งใด ยากแค่ไหน ไม่เพรี่ยงพร้ำ
หมดความอยาก ทะยานไกล ให้รู้จำ
คำหนึ่งคำ รู้เพียงพอ จะสุขเอง
ของบางอย่าง ยิ่งวิ่งตาม เหมือนยิ่งห่าง
ของบางอย่าง อยู่ดีๆ ก็มาหา
ของบางอย่าง ต้องรู้ทำ ถึงได้มา
ให้รู้ทำ ให้รู้ผ่อน รู้เว้นว่าง คือความสุขที่ยิ่งใหญ่