การมีสติและปัญญาในทางที่ถูกต้อง

(ปัญญานันทภิกขุ)

ดอกบัวที่กำลังบานชูช่ออยู่เหนือน้ำ เมื่อได้รับแสงสว่างก็จะเบ่งบานในทันใด เปรียบมนุษย์ผู้มีปัญญาสูงสุดเมื่อได้รับคำชี้แนะ หรือเมื่อได้รับฟังคำอบรมสั่งสอนจากผู้รู้จริง ก็จะได้บรรลุถึงปัญญาที่แท้จริง

เดียวนี้คนเราไม่ค่อยมีสติ ความรู้ก็ไม่มาช่วยเพราะไม่มีสติที่จะขนเอาความรู้มาช่วยแก้ปัญหา หรือมาช้าไปบ้างก็แก้ไม่ได้ หรือมาผิดแล้วใช้ไปผิดกาลเทศะก็ไม่มีประโยชน์อะไร ผิดเรื่องผิดราว มันก็ไม่มีปะโยชน์ ฉะนั้นปัญญากับสติต้องไปด้วยกันเสมอ ถ้าไม่มีสติเพียงพอแล้ว ปัญญาจะเป็นความโง่ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เช่นเรื่องที่ หลังสวนนี้เอง เด็กเล็กๆคนหนึ่งกลืนสตางค์เข้าไปติดคอ แม่ของเด็กก็หล่อน้ำกรดลงไปในคอลูก หวังให้มันกัดสตางค์ นั้นให้ละลายไป แล้วมันก็จะหมดปัญหา ซึ่งความจริงแล้ว น้ำกรดกัดสตางค์ ได้นั้นเป็นปัญญา แล้วเทลงไปโดยไม่มีสติ ปัญญาก็เลยกลายเป็นความโง่ หรือกลายเป็นอันตราย

เพราะฉะนั้น เราต้องสนใจพร้อมกันทั้งสองอย่างคือ มีสติและปัญญา เพื่อกำจัดโรคทางวิญญาณ ถ้ามีความถูกต้องในทางวิญญาณแล้ว ทางกายและทางจิตจะพลอยถูกต้องด้วย คือ

ถ้ามีปัญญาระบบปัญญาถูกต้องไม่มีโรคแล้ว ระบบกาย ระบบจิตก็พลอยถูกต้องไปด้วย

ที่มา : http://www.susarn.com/susarnth/th_dharma/th_kanmesati.html